പാർക്ക്...

"ഉപ്പച്ചീ പാർക്ക്..."

വയനാട്,
കൽപറ്റ ബൈപാസ്സിലേക്ക് കയറി കുറച്ചു ചെന്നപ്പഴാണ് അന്ന റോഡിന്റെ ഇടത് ഭാഗത്തേക്ക് ചൂണ്ടി ആവേശം കൊണ്ട് ആർത്തത്...

ഉച്ചബിരിയാണിയുടെ മയക്കത്തിലായിരുന്ന ആമിയും ഇല്ലുവും സാറയും ഞെട്ടിയുണർന്നു...

ഞാൻ വണ്ടി റോഡിന്റെ അടുത്തായി നിർത്തി താഴോട്ട് നോക്കി...

മുളകൾ അതിരിട്ട റോഡിന്റെ താഴെ ഒരു പാർക്ക്..
ആ മുളകൾക്കിടയിലൂടെ അന്ന അതെങ്ങിനെ കണ്ടുവോ ആവോ?

വെള്ളച്ചാട്ടത്തിൽ പോയിട്ടും
കാട് കണ്ടിട്ടും അന്നക്കുട്ടിക്ക് തൃപ്തിയായിട്ടില്ല..

പലവട്ടം അതുവഴി പോകുമ്പോഴും റോഡ് സൈഡിൽ ബോർഡ് കണ്ടിട്ടുണ്ടെങ്കിലും ഇതുവരെ അവിടെ ഇറങ്ങിയിട്ടില്ല..
എന്തായാലും ഇപ്രാവശ്യം ഇറങ്ങിയിട്ട് തന്നെ കാര്യം..

ഞാൻ വണ്ടി അരിക് ചേർത്ത് നിർത്തി...
കൂടെ വന്ന കുഞ്ഞുട്ടി ഞങ്ങൾ നിർത്തിയത് കണ്ട് തിരിച്ചു വരുന്നുണ്ട്...

എല്ലാവരെയും കൂട്ടി പാർക്കിന്റെ മുന്നിലേക്ക് നടന്നു..

കോണ്ക്രീറ്റ് കൊണ്ട് മനോഹരമായി ഉണ്ടാക്കിയ കവാടത്തിന്റെ പുറത്ത് കുറച്ചു പ്രായമുള്ള ഒരു ചേട്ടനും ചേച്ചിയും...

ഞാൻ പേഴ്‌സ് എടുത്ത് കയ്യിൽ പിടിച്ച്

"ടിക്കറ്റിന് എത്രയാ" ന്ന് ചോദിച്ചു..

"ഇവിടെ ടിക്കറ്റ്‌ ഒന്നും ഇല്ല മോനെ..
ഇത് പാവപ്പെട്ട രോഗികളെ സഹായിക്കാൻ വേണ്ടി നടത്തുന്ന
ഒരു സ്വകാര്യ പാർക്കാണ്..
കാണാൻ വരുന്നവരോട് ഇത്ര രൂപ എന്ന് കണക്ക് പറഞ്ഞ് വാങ്ങാറില്ല...
അവർ തരുന്നത് വാങ്ങും..
അത് മുഴുവൻ ആതുര സേവനത്തിന് ചിലവാക്കും..."

ചേച്ചി പറഞ്ഞു നിർത്തി..

ഞാൻ ധർമ സങ്കടത്തിലായി..
കൊടുത്തത് കുറഞ്ഞു പോകുമോ എന്ന പേടി...

മൂന്ന് കുടുംബങ്ങളായി കുട്ടികളടക്കം പതിമൂന്ന് പേരുണ്ട് ഞങ്ങൾ..

എന്തായാലും ഒരു സംഖ്യ കൊടുത്ത് അതിനുള്ളിൽ കയറി...

ഇത്ര കാലം ഇതു വഴി പോയിട്ടും ഇതുവരെ അവിടെ കയറാത്തതിൽ ഒരു വിഷമം തോന്നി..

നല്ല മനോഹരമായി പരിപാലിക്കുന്ന ഒരു ചെറിയ പാർക്ക്..
എന്നാലും ഒരു കുടുംബത്തിന് ആസ്വദിക്കാനുള്ളതെല്ലാം ഇത്തിരി സ്ഥലത്ത് ഒരുക്കി വെച്ചിട്ടുണ്ട്...
ചരിവ് ഭൂമിയെ മനോഹരമായി landscape ചെയ്തു വെച്ചിരിക്കുന്നു...
മുളകൾ ഒരു മതിൽ പോലെ അതിരിടുന്നു...
കുട്ടികൾക്ക് ഊഞ്ഞാലും
സീസോയും മറ്റ് കളിയുപകരണങ്ങളും...

ഇത്തിരി നേരം അവിടെയിരുന്നപ്പോഴേക്കും യാത്രാക്ഷീണം മാറി...
ഞങ്ങൾ യാത്ര തുടർന്നു...

ഇനി വല്ലപ്പോഴും ആരെങ്കിലും കൽപറ്റ വഴി ആരെങ്കിലും പോകുന്നുണ്ടെങ്കിൽ മറക്കണ്ട...
ഒന്ന് കയറിക്കൊള്ളു....
ഒരുപകാരവുമില്ലാത്ത എത്ര പാർക്കുകളിലാണ് നമ്മൾ അവരിടുന്ന പൈസയും കൊടുത്ത് കയറുന്നത്...
പലപ്പോഴും അതിനനുസരിച്ച മൂല്യം ഉണ്ടാവാറുമില്ല...
ഈ പ്രയത്നത്തിന് പിന്നിൽ നല്ല ഒരു സ്വപ്നമുണ്ട്...
അതിന് നമ്മളറിയാതെ പങ്കാളിയാവുന്നുണ്ട്...
ഇതിനെയാണ് പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കേണ്ടത്...
വളർത്തേണ്ടത്...

N B: പുറത്തിറങ്ങുമ്പോൾ ആ ചേച്ചി എന്നെ കൈകാട്ടി വിളിച്ചു..
ഇവിടെ നിന്നാണെന്ന് ചോദിച്ചപ്പോൾ മലപ്പുറം എന്ന മറുപടി;
ഒരു മലപ്പുറത്തുകാരൻ എന്ന നിലയിൽ എന്നെ ആകാശത്തോളം അങ്ങുയർത്തി...

"നിങ്ങൾ മലപ്പുറത്തുകാരും കോഴിക്കോട്ട്കാരും ഒക്കെ വരുമ്പോൾ ഞങ്ങൾക്ക് വല്യ കാര്യമാ...
അവർ ഹൃദയം കയ്യിൽ വെച്ചു തരും..
എത്ര തന്നാലും പിന്നെയും അവർക്കൊരു സംശയമാ....",😘

സ്നേഹത്തോടെ..

നിയാസ്.പി.മുരളി..