പരിണാമം....

ബെല്ലടിച്ചു,

ഇതെന്റെ മരണമണി,

ആയയെത്തേണ്ട നേരമായി,

ഇത്തിരിപ്പാലുമായി,

അതിൽ ഞാനമ്മിഞ്ഞ തിരയണം,

പിന്നെ മെല്ലെ മറക്കണം...

പൊക്കിൾ കൊടി മുറിയുന്നിടം മുതൽ-

ഞാനമ്മയെ മറക്കണം..

വേദനകളിൽ ചെന്നിനായകം പുരട്ടി

ഞാനകലണം...

അച്ചനെന്നു വിളിക്കുന്ന നേരത്ത്

നാവിൽ പകുതി ഡാഡി വാങ്ങി-

ബാക്കി മമ്മിയും...

ഡേ കെയർ സെന്ററിൽ അമ്മയെത്തിരഞ്ഞു ഞാൻ,

ബേബി ഫുഡ്ഡിൽ സ്നേഹത്തിൻ മധുരവും.....

ഇരുളിലെ നിഴലുകൾക്കമ്മ പാപത്തിന്റെ-

നിറം ചേർത്തുവൊ?

അമ്മയെത്തിരഞ്ഞു ഞാനച്ചനെ കണ്ടതില്ല,

അച്ചനെത്തിരഞ്ഞമ്മയേയും....

എങ്കിലുമെനിക്കായ് കാത്തുനിൽ‌പ്പ-

തുണ്ടൊട്ടേറെകമ്പനികൾ!

ഞാനെൻ തലയെടുത്തു,

വെട്ടിപ്പൊളിച്ചതിൽ നിന്നെൻ തലച്ചോറ് മാന്തി-

സ്വപ്നങ്ങൾ തിരഞ്ഞു,

പ്രതീക്ഷകൾ തേടി,

എല്ലാത്തിനുമിടയിൽ അൽ‌പ്പം-

പരസ്യം മാത്രം....

ഒരു മൂകത,

ഇരുളിൽ നിശബ്ദതയായിട്ടല്ല,

സ്വപ്നങ്ങളുടെ ശവക്കല്ലറ പോലെ!

പ്രതീക്ഷകളുടെ വിളിക്കിപ്പുറം നിന്ന്

ഞാനെന്റെ അമ്പയക്കുന്നു!

തിരിച്ചു വരുമത്,

എന്നിട്ടെന്റെ നെഞ്ചിൽ കേറും,

അറ്റത്തു തൂങ്ങുമീ വാക്കുമായി....

“സമാധാനം തേടും ജനങ്ങളെ-

കടന്നുവന്നീടുക, സാന്ത്വനമായി-

നിനക്കേകാം ഞങ്ങൾ

സ്വസ്തതയിലേക്കൊരു പാത..

                                       സ്പോൻസേർഡ് ബൈ.....

നിയാസ്.പി.മുരളി...